W październiku 1992 r. w Gorzowie została otwarta Stacja Opieki Caritas. W diecezji opolskiej jest ich dziś 54 i jest to wyjątkiem w skali całego kraju – inni mogą nam tylko zazdrościć.

20. rocznica powstania Stacji jest okazją do kilku wspomnień i ukazania działalności Stacji. Powstanie Stacji Opieki Caritas w naszej Diecezji zawdzięczmy staraniom ks. abp. Alfonsa Nossola – jego osobistym kontaktom z niemieckimi biskupami, władzami Caritas i ówczesnym kanclerzem Helmutem Kohlem. Masowa emigracja młodych z Opolszczyzny do Niemiec sprawiła, że na miejscu zostawali sami rodzice. „Za jakiś czas będą wymagali opieki, w chorobie kto im pomoże” – argumentował nasz Ordynariusz.

To były zaiste prorocze słowa. I tak z Niemiec zaczęły napływać ogromne ilości sprzętu. Pełne wyposażenie Stacji – od igły do samochodu. Pomogło wtedy Caritasowi wojsko użyczając swoich magazynów w Opolu.

A jakie były początki powstania Stacji u nas w Gorzowie Śl. ? Warunkiem powstania Stacji było zapewnienie dla Stacji pomieszczeń (gabinet, biuro, łazienka dla chorych, magazyny na sprzęt, garaże) oraz utrzymanie przez władze Gminy pielęgniarek i kosztów prowadzenia Stacji. I tu się zaczęły niestety schody. Gmina nie ma pieniędzy. Są ogromne potrzeby – w rozsypce drogi, chodniki, lampy, szkoły, ośrodek zdrowia itd., itp… Nie ma żadnych możliwości na powstanie w Gorzowie Stacji. Większość ówczesnych radnych nie miała ani zrozumienia ani nawet dobrej woli, co jest poniekąd wytłumaczalne, to była przecież zupełna nowość.

W sposób zdecydowany i emocjonalny na Radzie wypowiedziała się wtedy p. dr Krystyna Michalik, że drogi mogą poczekać, chory człowiek – nie może, że to człowiek jest tu najważniejszy. Forsował też sprawę powstania Stacji Burmistrz, śp. Roman Początek. Ostatecznie radnych przekonały argumenty.

Proboszcz zaproponował, że Stację wybuduje parafia w czynie społecznym. Przełożona Sióstr (S. Aldona) zaoferowała oddanie na Stację pomieszczeń klasztoru. Było to możliwe pod warunkiem rozbiórki starych szopek na węgiel, adaptacji pralni na pomieszczenia Stacji i piętra na magazyny.

Prowincjonalna Sióstr Elżbietanek z Katowic obiecała przydzielić do Gorzowa pielęgniarkę (była nią S. Hieronima, dzisiejsza Prowincjonalna Zgromadzenia). Gmina dała nieodpłatnie działkę na budowę garaży. Projekt adaptacji pomieszczeń klasztornych i garaży wykonał architekt z Olesna p. Adamowicz. Pieniądze na zakup materiałów budowlanych zbierano przy kościele, prace wykonywano w większości społecznie.

I tak 24 października 1992 r. z udziałem dyrektora opolskiej Caritas, ks. A. Drechslera, i dyrektora rejonowego ks. E. Podzielnego, mogło się dokonać uroczyste poświęcenie Stacji. Okazało się, że była to trzecia Stacja powstała na terenie naszej Diecezji.

Dziś nikt nie ma wątpliwości co do ogromnej roli Stacji w posłudze osobom starszym i chorym. Użyteczność naszej gorzowskiej Stacji jest wręcz niewyobrażalna.
W sprawozdaniu Stacji za okres X/1992 – X/2012 można przeczytać zadziwiające liczby: wizyty w domu chorego – 105.143; czynności higieniczne – 23.279; pielęgnacja odleżyn i opatrunki ran – 30.453; wykonane zastrzyki – 40.426; kroplówki – 4.057; pomiar ciśnienia – 33.380; pomiar poziomu glukozy – 9.558; pobranie materiału do badań – 653; przejechane km – 105.143.
Ponadto Stacja dysponuje nowoczesnym sprzętem rehabilitacyjnym, który użycza potrzebującym: łóżkami, wózkami inwalidzkimi i toaletowymi, balkonikami, rowerami rehabilitacyjnymi, rotorami, kulami pachowymi i łokciowymi, materacami p/odleżynowymi, ssakiem elektrycznym, inhalatorami itp.
W Stacji pracują 3 pielęgniarki: p. Iwona Śliwa (od X/1992), p. Anna Syma (od V/2003), p. Violetta Olejnik (od I/2005).

Biuro Stacji mieści się przy ul. Kluczborskiej 15. Czynne jest od poniedziałku do piątku w godz. 8.00 – 8.30 i od 13.30 do 15.00.
W pozostałe godziny pielęgniarki pracują w terenie. Telefon do biura: 34 3594 137

Artykuł ks. Proboszcza z Gazetki Parafialnej z 4.11.2012